====Wyrok ETS z 23.3.2010, C-236/08, C-237/08 oraz C-238/08====

**dane orzeczenia:** WYROK TRYBUNAŁU (wielka izba) z dnia 23 marca 2010 r.
**sygn. akt:** połączone sprawy C-236/08, C-237/08, C-238/08
**tryb postępowania:** wnioski o wydanie, na podstawie {{pu przepis="art. 234 TWE"}}, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożone przez Cour de cassation (Francja) 
**strony:** ""Google France SARL, Google Inc. przeciwko Louis Vuitton Malletier SA (C‑236/08), oraz Google France SARL przeciwko Viaticum SA,
Luteciel SARL (C‑237/08), oraz Google France SARL przeciwko Centre national de recherche en relations humaines (CNRRH) SARL, Pierre’owi-Alexisowi Thonetowi, Brunonowi Raboinowi,  Tiger SARL (C‑238/08)""
**publikacja oficjalna:** Zbiór Orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE

**sentencja:** 
	1) Artykuł 5 ust. 1 lit. a) pierwszej dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych i art. 9 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego należy interpretować w ten sposób, że właściciel znaku towarowego jest uprawniony do zakazania reklamodawcy reklamowania według słowa kluczowego identycznego z tym znakiem, które ów reklamodawca wybrał bez zgody wspomnianego właściciela w ramach usługi odsyłania w Internecie, towarów lub usług identycznych z towarami lub usługami, dla których rzeczony znak został zarejestrowany, jeżeli reklama ta nie pozwala lub z trudnością pozwala przeciętnemu internaucie na zorientowanie się, czy towary lub usługi, których ona dotyczy, pochodzą od właściciela znaku lub z przedsiębiorstwa powiązanego z nim gospodarczo, czy też przeciwnie, od osoby trzeciej.
	1) Podmiot świadczący usługę odsyłania, który przechowuje oznaczenie identyczne z danym znakiem towarowym jako słowo kluczowe i organizuje na jego podstawie wyświetlanie reklam, nie używa rzeczonego oznaczenia w rozumieniu art. 5 ust. 1 i 2 dyrektywy 89/104 lub art. 9 ust. 1 rozporządzenia nr 40/94.
	1) Artykuł 14 dyrektywy 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (dyrektywa o handlu elektronicznym), należy interpretować w ten sposób, że ustanowiona w nim zasada ma zastosowanie do podmiotu świadczącego usługę odsyłania w Internecie, jeżeli przy świadczeniu swych usług usługodawca ten nie odgrywa czynnej roli, która mogłaby sprawić, że będzie on posiadał wiedzę o przechowywanych informacjach lub miał nad nimi kontrolę. Jeżeli wspomniany usługodawca nie odgrywa takiej roli, nie może być on pociągnięty do odpowiedzialności za treść przechowywanych przez siebie na żądanie reklamodawcy informacji, chyba że powziąwszy wiadomość o bezprawnym charakterze tych informacji lub działalności reklamodawcy, nie podjął niezwłocznie odpowiednich działań w celu usunięcia wspomnianych informacji lub uniemożliwienia dostępu do nich.

**cytowane przepisy:**

**dostępność:** na [[http://curia.europa.eu/jcms/jcms/j_6/ stronie]] Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości

**omówienia:** 
	- [[http://www.rp.pl/artykul/451343_Znane_marki_zostana__w_wyszukiwarce.html artykuł]] w Rzeczpospolitej z dnia 24 marca 2010,
	- b.d.
----
CategoryPrawoEuropejskieOrzecznictwo CategoryPrawoEuropejskie CategoryPrawoGospodarczeOrzecznictwo