Wiki source for UstanowienieZastawuZwyklegoNaRzeczach
====Ustanowienie zastawu zwykłego na rzeczach====
==pierwotne i konstytutywne nabycie zastawu zwykłego na rzeczach==
Ustanowienie zastawu oznacza jego [[NabycieKonstytutywne nabycie konstytutywne]] i [[NabyciePierwotne nabycie pierwotne]] jednocześnie.
Zgodnie z {{pu przepis="art. 307 § 1 KC"}} dla ustanowienia zastawu ręcznego konieczne jest zawarcie umowy między właścicielem a wierzycielem oraz, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, wydanie rzeczy.
Zob. także [[http://www.kt-texte.de/taris/?root=5220 schemat TARIS(R)]].
((1)) Wierzytelność
Ponieważ zastaw jest prawem akcesoryjnym, konieczna jest przede wszystkim wierzytelność, którą ten zastaw ma zabezpieczać.
Wierzytelnością, która może być zabezpieczona zastawem ręcznym jest każda wierzytelność pieniężna, wyrażona w walucie polskiej (zob. {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}}). Można także zastawem ręcznym zabezpieczyć wierzytelność niepieniężną, przy czym jej zaspokojenie będzie możliwe dopiero po jej przekształceniu w wierzytelność pieniężną (IgnatowiczStefaniukPrawoRzeczowe (2003), str. 270). Nie ma znaczenia dla zastawu, czy jest to wierzytelność już istniejąca.
Przedmiotem zastawu mogą być bowiem także wierzytelności przyszłe i warunkowe ({{pu przepis="art. 306 § 2 KC"}}).
((1)) Umowa o ustanowienie zastawu ręcznego
Badając kwestię umowy o ustanowienie zastawu ręcznego należy sprawdzić nie tylko skuteczność zawartego kontraktu ale także uprawnienie zastawcy do obciążenia rzeczy zastawem, gdyż nie każdy podmiot jest uprawniony do rozporządzania przedmiotem, na którym ma zostać ustanowiony zastaw.
((2)) Skuteczna umowa o ustanowienie zastawu
Skuteczność umowy o ustanowienie zastawu zależy od złożenia ważnych oświadczeń woli, o treści wskazującej na zamiar zawarcia umowy o zastaw oraz braku przeszkód wpływających negatywnie na ważność transakcji.
Do essentialia negotii umowy o ustanowienie zastawu należą: określenie przedmiotu zastawu, indywidualne wskazanie zastawcy oraz zastawnika oraz określenie wierzytelności, która ma być zabezpieczona zastawem. Z treści umowy powinno także wynikać, iż zastawnik jest uprawniony do dochodzenia zaspokojenia z rzeczy bez względu na to, czyją stała się własnością. Zastawnikiem może być wierzyciel zabezpieczonej wierzytelności albo osoba trzecia, zaś zastawcą właściciel rzeczy, które może być, ale nie musi, dłużnikiem osobistym.
Należy też pamiętać o niedopuszczalności ograniczenia zastawcy w rozporządzaniu rzeczą ({{pu przepis="art. 311 KC"}}). Ponieważ zastawnik ma prawo domagać się zaspokojenia z rzeczy “bez względu na to, czyją stała się własnością” ({{pu przepis="art. 306 § 1 KC"}}), zastawca nie może być ograniczany w swobodzie rozporządzania nią, gdyż nadal jest jej właścicielem, choć jej nie posiada. Naruszenie przepisu {{pu przepis="art. 311 KC"}} (ius cogens) skutkuje przynajmniej częściową nieważnością umowy, zob. {{pu przepis="art. 58 § 3 KC"}}.
Umowa zastawu nie wymaga dla swej skuteczności szczególnej umowy, wobec czego można ją zawrzeć również ustnie.
((2)) Uprawnienie do ustanowienia zastawu
Uprawnionym do ustanowienia zastawu jest właściciel rzeczy, która ma być nim obciążona (zob. {{pu przepis="art. 307 § 1 KC"}}).
Na mocy art. 309 w zw. z {{pu przepis="art. 169 KC"}} możliwe jest jednak także ustanowienie zastawu ręcznego na rzeczy nienależącej do zastawnika, jeżeli spełnione zostaną przesłanki z {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} albo {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} (w zależności od tego, czy rzecz została utracona przez właściciela czy też nie). Aby doszło do skutecznego ustanowienia zastawu w ten sposób, konieczne jest więc sprawdzenie wszelkich przesłanek {{pu przepis="art. 169 KC"}}. Należy szczególną uwagę zwrócić na fakt, czy rzecz została zastawnikowi wydana, albowiem przeniesienie faktycznego władztwa nad przedmiotem zastawu jest elementem koniecznym dla jego ustanowienia.
((1)) Wydanie rzeczy
Ponieważ dla zastawu ręcznego konieczne jest wydanie rzeczy (zob. art. 307 1 KC), mamy do czynienia z tzw. umową realną.
Wyjątkiem od wymogu wydania rzeczy stanowi sytuacja, gdy rzecz już znajduje się w dzierżeniu wierzyciela (albo osoby trzeciej), {{pu przepis="art. 307 § 2 KC"}}. W tym wypadku umowa o ustanowienie zastawu jest umową konsensualną i dla jego ustanowienia wystarczająca jest sama umowa ({{pu przepis="art. 307 § 2 KC"}}).
----
CategoryZastaw
==pierwotne i konstytutywne nabycie zastawu zwykłego na rzeczach==
Ustanowienie zastawu oznacza jego [[NabycieKonstytutywne nabycie konstytutywne]] i [[NabyciePierwotne nabycie pierwotne]] jednocześnie.
Zgodnie z {{pu przepis="art. 307 § 1 KC"}} dla ustanowienia zastawu ręcznego konieczne jest zawarcie umowy między właścicielem a wierzycielem oraz, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, wydanie rzeczy.
Zob. także [[http://www.kt-texte.de/taris/?root=5220 schemat TARIS(R)]].
((1)) Wierzytelność
Ponieważ zastaw jest prawem akcesoryjnym, konieczna jest przede wszystkim wierzytelność, którą ten zastaw ma zabezpieczać.
Wierzytelnością, która może być zabezpieczona zastawem ręcznym jest każda wierzytelność pieniężna, wyrażona w walucie polskiej (zob. {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}}). Można także zastawem ręcznym zabezpieczyć wierzytelność niepieniężną, przy czym jej zaspokojenie będzie możliwe dopiero po jej przekształceniu w wierzytelność pieniężną (IgnatowiczStefaniukPrawoRzeczowe (2003), str. 270). Nie ma znaczenia dla zastawu, czy jest to wierzytelność już istniejąca.
Przedmiotem zastawu mogą być bowiem także wierzytelności przyszłe i warunkowe ({{pu przepis="art. 306 § 2 KC"}}).
((1)) Umowa o ustanowienie zastawu ręcznego
Badając kwestię umowy o ustanowienie zastawu ręcznego należy sprawdzić nie tylko skuteczność zawartego kontraktu ale także uprawnienie zastawcy do obciążenia rzeczy zastawem, gdyż nie każdy podmiot jest uprawniony do rozporządzania przedmiotem, na którym ma zostać ustanowiony zastaw.
((2)) Skuteczna umowa o ustanowienie zastawu
Skuteczność umowy o ustanowienie zastawu zależy od złożenia ważnych oświadczeń woli, o treści wskazującej na zamiar zawarcia umowy o zastaw oraz braku przeszkód wpływających negatywnie na ważność transakcji.
Do essentialia negotii umowy o ustanowienie zastawu należą: określenie przedmiotu zastawu, indywidualne wskazanie zastawcy oraz zastawnika oraz określenie wierzytelności, która ma być zabezpieczona zastawem. Z treści umowy powinno także wynikać, iż zastawnik jest uprawniony do dochodzenia zaspokojenia z rzeczy bez względu na to, czyją stała się własnością. Zastawnikiem może być wierzyciel zabezpieczonej wierzytelności albo osoba trzecia, zaś zastawcą właściciel rzeczy, które może być, ale nie musi, dłużnikiem osobistym.
Należy też pamiętać o niedopuszczalności ograniczenia zastawcy w rozporządzaniu rzeczą ({{pu przepis="art. 311 KC"}}). Ponieważ zastawnik ma prawo domagać się zaspokojenia z rzeczy “bez względu na to, czyją stała się własnością” ({{pu przepis="art. 306 § 1 KC"}}), zastawca nie może być ograniczany w swobodzie rozporządzania nią, gdyż nadal jest jej właścicielem, choć jej nie posiada. Naruszenie przepisu {{pu przepis="art. 311 KC"}} (ius cogens) skutkuje przynajmniej częściową nieważnością umowy, zob. {{pu przepis="art. 58 § 3 KC"}}.
Umowa zastawu nie wymaga dla swej skuteczności szczególnej umowy, wobec czego można ją zawrzeć również ustnie.
((2)) Uprawnienie do ustanowienia zastawu
Uprawnionym do ustanowienia zastawu jest właściciel rzeczy, która ma być nim obciążona (zob. {{pu przepis="art. 307 § 1 KC"}}).
Na mocy art. 309 w zw. z {{pu przepis="art. 169 KC"}} możliwe jest jednak także ustanowienie zastawu ręcznego na rzeczy nienależącej do zastawnika, jeżeli spełnione zostaną przesłanki z {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} albo {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} (w zależności od tego, czy rzecz została utracona przez właściciela czy też nie). Aby doszło do skutecznego ustanowienia zastawu w ten sposób, konieczne jest więc sprawdzenie wszelkich przesłanek {{pu przepis="art. 169 KC"}}. Należy szczególną uwagę zwrócić na fakt, czy rzecz została zastawnikowi wydana, albowiem przeniesienie faktycznego władztwa nad przedmiotem zastawu jest elementem koniecznym dla jego ustanowienia.
((1)) Wydanie rzeczy
Ponieważ dla zastawu ręcznego konieczne jest wydanie rzeczy (zob. art. 307 1 KC), mamy do czynienia z tzw. umową realną.
Wyjątkiem od wymogu wydania rzeczy stanowi sytuacja, gdy rzecz już znajduje się w dzierżeniu wierzyciela (albo osoby trzeciej), {{pu przepis="art. 307 § 2 KC"}}. W tym wypadku umowa o ustanowienie zastawu jest umową konsensualną i dla jego ustanowienia wystarczająca jest sama umowa ({{pu przepis="art. 307 § 2 KC"}}).
----
CategoryZastaw
