====Samowolne naruszenie posiadania====
==przesłanka uruchomienia środków ochrony posesoryjnej==

Samowolne naruszenie posiadania wymaga wystąpienia dwóch okoliczności. 

((1)) Naruszenie posiadania
Naruszenie posiadania może mieć dwie postaci:
	- wyzucie z posiadania lub
	- zakłócenia posiadania.

	((2)) Wyzucie z posiadania
	Wyzucie z posiadania to pozbawienie posiadacza władztwa nad rzeczą (DoliwaPrawoRzeczowe, 2006, nb. 970; DadanskaPrawoRzeczowe, 2007, s. 31).
	
	((2)) Zakłócenie posiadania
	Zakłócenie posiadania polega na jego utrudnianiu wykonywania posiadania w inny sposób niż przez pozbawienie władztwa nad rzeczą (np. uszkadzanie rzeczy, utrudnianiu wykonywania służebności, imisjach na przedmiot posiadania itp). Chodzi tu więc o sytuacje jednokrotnego lub powtarzającego się wkraczania w sferę władztwa nad rzeczą przez osobę nieuprawnioną (WitczakKawalkoSkrypt, 2006, str. 183). Zakłócenie to musiało przynajmniej raz mieć miejsce, albowiem sama tylko możliwość naruszenie posiadania w przyszłości jest dla tego roszczenia niewystarczająca (WitczakKawalkoSkrypt, 2006, str. 183).  Natomiast koncepcja Ignatowicza obejmująca również psychiczne oddziaływania na posiadacza (np. nękania słowne) powoduje nadmierne rozszerzenie ochrony posiadacza poza wyraźne granice. Groźba (realna i bezpośrednia) naruszenia posiadania również nie mieści się w moim przekonaniu w zakresie pojęcia naruszenia (inaczej Gołaczyński w: SystemPrawaPrywatnegoTom4, § 7 nb. 149). Przepisy {{pu przepis="art. 343 KC"}} i {{pu przepis="art. 344 KC"}} nie mają bowiem charakteru prewencyjnego (aktualność zamachu). 

((1)) Samowola naruszenia
Naruszenie jest samowolne, gdy nie ma okoliczności uzasadniających oddziaływanie na cudze posiadanie. Samowolne jest wobec tego takie naruszenie posiadania, które nie nastąpiło w związku z wykonywaniem [[ObronaKonieczna343KC obrony koniecznej]] albo [[DozwolonaSamopomoc343KC dozwolonej samopomocy]]. Nie uchyla natomiast samowoli fakt, że naruszenie zostało dokonane przez osobę, której przysługuje prawo podmiotowe lub na rzecz takiej osoby (Skowrońska-Bocian w: PietrzykowskiKomentarzKC, 4. wyd. art. 344 nb. 1), gdyż nawet właściciel nie może samowolnie naruszać cudzego posiadania, choćby było ono bezprawne albo wadliwe, jeżeli nie zachodzi sytuacja uzasadniająca zastosowanie obrony koniecznej albo dozwolonej samopomocy.  To samo dotyczy relacji między współposiadaczami oraz stosunków między posiadaczem samoistnym a posiadaczem zależnym.
Nie jest natomiast samowolnym takie naruszenie posiadania, gdy przed wydaniem orzeczenia w sprawie o przywrócenie posiadania zapadnie w innej sprawie orzeczenie, z którego wynikać będzie, iż stan powstały na skutek pozbawienia posiadania jest zgodny z prawem.

((1)) Skutek prawny
Samowolne naruszenie posiadania uprawnia do zastosowania środków ochrony własnej ({{pu przepis="art. 343 KC"}}) albo środków ochrony sądowej ({{pu przepis="art. 344 KC"}}).

((1)) Prawo niemieckie
Samowolne naruszenie posiadania odpowiada niemieckiej "verbotene Eigenmacht" wg [[http://bundesrecht.juris.de/bgb/__858.html § 858 BGB]].

----
CategoryLeksykonS CategoryPosiadanie