Wiki source for KazusZamianaNr1
====Kazus nr 1 z umowy zamiany====
==zamiana a umowa barterowa==
((1)) Stan faktyczny
A i B zawarli 17 kwietnia 2000 r. "umowę współpracy", która zawierała dwa zasadnicze postanowienia: "A zakupi u B telewizory marki «DAEWOO 14» w ilości 120 szt. w cenie 575 zł brutto w kolejnych partiach po 40 szt. jednorazowo" (§ 1) oraz że "Zapłatą za ww. sprzęt będzie węgiel «orzech I» z kopalni Z. (Sp N.) w cenie 255 zł za 1 tonę odbierany bezpośrednio z kopalni Z. transportem firmy B." (§ 2).
Strony zawarły także drugą "umowę współpracy" z dnia 21 stycznia 2002 r., w której stwierdziły, że "dotyczy (ona) wymiany handlowej towarów będących w ofercie każdej z firm w cenach ustalonych dodatkowym aneksem w formie zamówienia, potwierdzonym przez stroną odbierającą" (§ 1) oraz że "rozliczenia różnic wartościowych będą dokonywane wyłącznie towarami. W skrajnych przypadkach strony dopuszczają rozliczenia gotówkowe za obopólną zgodą wyrażoną na piśmie" (§ 2).
Realizacja umowy odbywała się partiami. A każdorazowo przedstawiał B zamówienie na konkretny asortyment, a wymiana towarów rozliczana była w oparciu o wystawiane przez obydwie strony faktury VAT. Ostatnia zrealizowana transakcja węgla, którą A potwierdził fakturą VAT z dnia 21 października 2000 r. nie została rozliczona w pełni - B bowiem przyjął węgiel, którego wartość przekroczyła wartość odebranych przez A telewizorów o kwotę 10.954,40 zł. Na fakturze wskazano termin płatności na dzień 22 października 2000 r., a w uwagach napisano "kompensata". Z uwagi na utratę możliwości zbytu zamówionych wcześniej telewizorów na rzecz dotychczasowych kontrahentów powodowie odmówili ich odbioru.
A wniósł o zasądzenie od B kwoty 10.954,45 zł z tytułu reszty nierozliczonej faktury za dostarczony pozwanemu węgiel.
//Czy A może domagać się od B zapłaty żądanej kwoty?//
((1)) Odpowiedź
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2004 r., sygn. I CK 210/04 (LEX nr 143148)
----
CategoryKazusyZamiana
==zamiana a umowa barterowa==
((1)) Stan faktyczny
A i B zawarli 17 kwietnia 2000 r. "umowę współpracy", która zawierała dwa zasadnicze postanowienia: "A zakupi u B telewizory marki «DAEWOO 14» w ilości 120 szt. w cenie 575 zł brutto w kolejnych partiach po 40 szt. jednorazowo" (§ 1) oraz że "Zapłatą za ww. sprzęt będzie węgiel «orzech I» z kopalni Z. (Sp N.) w cenie 255 zł za 1 tonę odbierany bezpośrednio z kopalni Z. transportem firmy B." (§ 2).
Strony zawarły także drugą "umowę współpracy" z dnia 21 stycznia 2002 r., w której stwierdziły, że "dotyczy (ona) wymiany handlowej towarów będących w ofercie każdej z firm w cenach ustalonych dodatkowym aneksem w formie zamówienia, potwierdzonym przez stroną odbierającą" (§ 1) oraz że "rozliczenia różnic wartościowych będą dokonywane wyłącznie towarami. W skrajnych przypadkach strony dopuszczają rozliczenia gotówkowe za obopólną zgodą wyrażoną na piśmie" (§ 2).
Realizacja umowy odbywała się partiami. A każdorazowo przedstawiał B zamówienie na konkretny asortyment, a wymiana towarów rozliczana była w oparciu o wystawiane przez obydwie strony faktury VAT. Ostatnia zrealizowana transakcja węgla, którą A potwierdził fakturą VAT z dnia 21 października 2000 r. nie została rozliczona w pełni - B bowiem przyjął węgiel, którego wartość przekroczyła wartość odebranych przez A telewizorów o kwotę 10.954,40 zł. Na fakturze wskazano termin płatności na dzień 22 października 2000 r., a w uwagach napisano "kompensata". Z uwagi na utratę możliwości zbytu zamówionych wcześniej telewizorów na rzecz dotychczasowych kontrahentów powodowie odmówili ich odbioru.
A wniósł o zasądzenie od B kwoty 10.954,45 zł z tytułu reszty nierozliczonej faktury za dostarczony pozwanemu węgiel.
//Czy A może domagać się od B zapłaty żądanej kwoty?//
((1)) Odpowiedź
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2004 r., sygn. I CK 210/04 (LEX nr 143148)
----
CategoryKazusyZamiana
