====Kazus nr 5 z zakresu roszczenia windykacyjnego====

((1)) Stan faktyczny
A użyczył i wysłał swemu koledze B książkę do prawa rzeczowego. Przesyłkę odebrał współmieszkaniec B – C. Ponieważ C interesuje ta dziedzina, zatrzymał książkę dla siebie. B, którego nagli czas przed egzaminem, żąda od C wydania książki. C odmawia.
1.Czy B ma prawo żądać wydania książki?
2.Czy B miałby wobec C roszczenie o wydanie podręcznika, gdyby nabył książkę od A na aukcji internetowej?

((1)) Odpowiedź na pytanie 1

	((2)) Roszczenia z własnego prawa
	Zgodnie z {{pu przepis="art. 222 § 1 KC"}} właściciel ma prawo domagać się od osoby faktycznie władającej rzeczą, aby mu ją wydała, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne wobec właściciela uprawnienie do władania rzeczą.
	Właścicielem jest A, więc B nie może podnieść tego roszczenia.
	B nie ma roszczenia wobec C, gdyż nie jest właścicielem.
	
	((2)) Roszczenia z praw osób trzecich
	B mógłby mieć roszczenie wobec C, gdyby A (właściciel) uprawnił go do dochodzenia roszczenia windykacyjnego (pełnomocnictwo) albo gdyby A scedował roszczenie windykacyjne na B.
	
		((3)) pełnomocnictwo
		Zgłoszenie roszczenia windykacyjnego może nastąpić przez pełnomocnika, albowiem nie jest to czynność o charakterze osobistym, którą mógłby wykonywać jedynie A.
		
		((3)) cesja roszczenia windykacyjnego
		Z uwagi na ścisłe powiązanie roszczenia windykacyjnego z prawem własności uważa się, że roszczenie windykacyjne nie może być samodzielnym przedmiotem obrotu prawnego. Z tych przyczyn niedopuszczalna jest cesja (przelew) roszczenia windykacyjnego, chyba że następuje jednocześnie z przeniesieniem własności (DybowskiOchronaWlasnosci, str. 276-277; GniewekKCKomentarz, wyd. 1, art. 222 uw. 2.2.4.; Dadańska/Filipiak w: KidybaKomentarzKCTomII, 2009, art. 222 uw. 2; inaczej tylko K. Gandor, Przelew roszczenia windykacyjnego, SC, t. XIII–XIV, 1969, str. 25 i nast.).
		Ewentualna cesja roszczenia windykacyjnego nie byłaby więc dopuszczalna.

((1)) Odpowiedź na pytanie 2
Zgodnie z {{pu przepis="art. 222 § 1 KC"}} właściciel ma prawo domagać się od osoby faktycznie władającej rzeczą, aby mu ją wydała, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne wobec właściciela uprawnienie do władania rzeczą.
>>Więcej o przesłankach roszczenia windykacyjnego w: 
	- SchematRoszczenieWindykacyjne,
	- [[http://80.237.160.189/taris/?root=1787 drzewkach Taris(R)]]>>

	((2)) Własność B
	B jest właścicielem książki, gdyż własność przeniósł na niego A na skutek umowy sprzedaży ({{pu przepis="art. 155 § 1 KC"}}).
	
	((2)) Faktyczne władanie rzeczą przez C
	C faktycznie włada książką. W prawie polskim nie ma znaczenia, czy faktycznie władający jest posiadaczem ({{pu przepis="art. 336 KC"}}) rzeczy czy tylko dzierżycielem ({{pu przepis="art. 338 KC"}}). Natomiast inaczej byłoby w BGB, gdzie wg [[http://dejure.org/gesetze/BGB/985.html § 985 BGB]] przesłanką roszczenia windykacyjnego jest “posiadanie” (Besitz) rzeczy.
	
	((2)) Brak uprawnienia do władania rzeczą
	Roszczenie odpada, gdy osoba, wobec której kierowane jest roszczenie, ma skuteczne wobec właściciela uprawnienie do władania rzeczą. Może ono wynikać ze stosunków rzeczowych albo obligacyjnych. Tutaj takowych nie ma.
	
	((2)) Wynik
	B ma wobec C skuteczne roszczenie o wydanie książki z {{pu przepis="art. 222 § 1 KC"}}.
----
CategoryKazusyRoszczenieWindykacyjne