Wiki source for KazusRoszczeniaUzupelniajace1
====Kazus nr 1 z zakresu roszczeń uzupełniających====
==roszczenia uzupełniające wobec posiadacza zależnego==
((1)) Stan faktyczny
A i B zawarli umowę najmu lokalu użytkowego na czas oznaczony - 2 lata. Po roku wynajmujący (A) wypowiedział skutecznie najemcy (B) wspomnianą umowę, wobec czego stosunek najmu wygasł. Gdy A po 4 miesiącach od zakończenia najmu postanowił skorzystać z lokalu, okazało się, że zajmuje go C, który podnajmował lokal od B na podstawie umowy najmu. Okazało się, że B przedstawił C sfałszowaną zgodę z Ana oddanie lokalu w podnajem. C odmawia opuszczenia lokalu.
A wniósł więc powództwo, w którym żąda opuszczenia przez C lokalu oraz wynagrodzenia za korzystanie z lokalu za cały okres podnajmu.
//Czy zasadnie?//
((1)) Roszczenie o opróżnienie lokalu
Roszczenie A przeciwko C o opróżnienie lokalu wynika z {{pu przepis="art. 222 § 1 KC"}}. Ponieważ posiadanie C jest [[RodzajePosiadania bezprawne]], gdyż C nie przysługuje wobec A skuteczne uprawnienie do władania rzeczą (por. także {{pu przepis="art. 688(2) KC"}}).
((1)) Roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie z lokalu
((2)) Roszczenie z {{pu przepis="art. 224 KC"}}
Roszczenie z tego przepisu nie wchodzą w rachubę, gdyż C nie był posiadaczem samoistnym, ale zależnym (podnajem lokalu od B).
((2)) Roszczenie z {{pu przepis="art. 230 KC"}}
A mógłby mieć przeciwko B roszczenie z {{pu przepis="art. 230 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 224 § 2 zd. 1 KC"}}. {{pu przepis="Art. 230 KC"}} pozwala na odpowiednie zastosowanie reguł {{pu przepis="art. 224 KC"}} i nast. do posiadacza zależnego.
((3)) dopuszczalność zastosowania {{pu przepis="art. 230 KC"}}
Jednakże {{pu przepis="art. 230 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 224 KC"}} i nast. mają znaczenie tylko **subsydiarne**. Nie mają zastosowania, jeżeli istnieją postanowienia (ustawowe albo umowne), regulujące stosunek między wynajmującym i podnajemcą po zakończeniu stosunku najmu. W KC brak jest postanowień odnoszących się do relacji podnajemcy z wynajmującym po rozwiązaniu stosunku "głównego" najmu. {{pu przepis="Art. 18 UOchrPrLokator"}} nie ma natomiast zastosowania, gdyż ustawa o ochronie praw lokatorów dotyczy wyłącznie lokali mieszkalnych lub pracowni artystycznych ({{pu przepis="art. 2 ust. 1 pkt 4) UOchrPrLokator"}}), a tu chodzi o lokal użytkowy.
((3)) przesłanki {{pu przepis="art. 224 § 2 zd. 1 KC"}} analog.
Posiadanie przez C aż do momentu wytoczenia powództwa było posiadaniem zależnym w dobrej wierze, gdyż C nie wiedział i nie zaniedbał uzyskania wiedzy o braku zgody na podnajem. Na mocy {{pu przepis="art. 230 KC"}} roszczenie o wynagrodzenie z {{pu przepis="art. 224 § 2 zd. 1 KC"}} może kierować się również przeciwko takiemu posiadaczowi.
Jednakże zgodnie z treścią {{pu przepis="art. 224 § 1 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 230 KC"}} posiadacz zależny w dobrej wierze nie jest zobowiązany do świadczenia wynagrodzenia aż do momentu, gdy dowiedział się o wytoczeniu powództwa o wydanie rzeczy. Stąd też roszczenie A przeciwko C może dotyczyć wyłącznie okresu po wytoczeniu powództwa, a nie całego okresu podnajmu.
((2)) Wynik
A ma przeciw C roszczenie z {{pu przepis="art. 230 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 224 § 2 KC"}} za czas po tym, jak C dowiedział się o wytoczeniu powództwa i zajmował lokal należący do A.
----
CategoryKazusyRoszczeniaUzupelniajace
==roszczenia uzupełniające wobec posiadacza zależnego==
((1)) Stan faktyczny
A i B zawarli umowę najmu lokalu użytkowego na czas oznaczony - 2 lata. Po roku wynajmujący (A) wypowiedział skutecznie najemcy (B) wspomnianą umowę, wobec czego stosunek najmu wygasł. Gdy A po 4 miesiącach od zakończenia najmu postanowił skorzystać z lokalu, okazało się, że zajmuje go C, który podnajmował lokal od B na podstawie umowy najmu. Okazało się, że B przedstawił C sfałszowaną zgodę z Ana oddanie lokalu w podnajem. C odmawia opuszczenia lokalu.
A wniósł więc powództwo, w którym żąda opuszczenia przez C lokalu oraz wynagrodzenia za korzystanie z lokalu za cały okres podnajmu.
//Czy zasadnie?//
((1)) Roszczenie o opróżnienie lokalu
Roszczenie A przeciwko C o opróżnienie lokalu wynika z {{pu przepis="art. 222 § 1 KC"}}. Ponieważ posiadanie C jest [[RodzajePosiadania bezprawne]], gdyż C nie przysługuje wobec A skuteczne uprawnienie do władania rzeczą (por. także {{pu przepis="art. 688(2) KC"}}).
((1)) Roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie z lokalu
((2)) Roszczenie z {{pu przepis="art. 224 KC"}}
Roszczenie z tego przepisu nie wchodzą w rachubę, gdyż C nie był posiadaczem samoistnym, ale zależnym (podnajem lokalu od B).
((2)) Roszczenie z {{pu przepis="art. 230 KC"}}
A mógłby mieć przeciwko B roszczenie z {{pu przepis="art. 230 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 224 § 2 zd. 1 KC"}}. {{pu przepis="Art. 230 KC"}} pozwala na odpowiednie zastosowanie reguł {{pu przepis="art. 224 KC"}} i nast. do posiadacza zależnego.
((3)) dopuszczalność zastosowania {{pu przepis="art. 230 KC"}}
Jednakże {{pu przepis="art. 230 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 224 KC"}} i nast. mają znaczenie tylko **subsydiarne**. Nie mają zastosowania, jeżeli istnieją postanowienia (ustawowe albo umowne), regulujące stosunek między wynajmującym i podnajemcą po zakończeniu stosunku najmu. W KC brak jest postanowień odnoszących się do relacji podnajemcy z wynajmującym po rozwiązaniu stosunku "głównego" najmu. {{pu przepis="Art. 18 UOchrPrLokator"}} nie ma natomiast zastosowania, gdyż ustawa o ochronie praw lokatorów dotyczy wyłącznie lokali mieszkalnych lub pracowni artystycznych ({{pu przepis="art. 2 ust. 1 pkt 4) UOchrPrLokator"}}), a tu chodzi o lokal użytkowy.
((3)) przesłanki {{pu przepis="art. 224 § 2 zd. 1 KC"}} analog.
Posiadanie przez C aż do momentu wytoczenia powództwa było posiadaniem zależnym w dobrej wierze, gdyż C nie wiedział i nie zaniedbał uzyskania wiedzy o braku zgody na podnajem. Na mocy {{pu przepis="art. 230 KC"}} roszczenie o wynagrodzenie z {{pu przepis="art. 224 § 2 zd. 1 KC"}} może kierować się również przeciwko takiemu posiadaczowi.
Jednakże zgodnie z treścią {{pu przepis="art. 224 § 1 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 230 KC"}} posiadacz zależny w dobrej wierze nie jest zobowiązany do świadczenia wynagrodzenia aż do momentu, gdy dowiedział się o wytoczeniu powództwa o wydanie rzeczy. Stąd też roszczenie A przeciwko C może dotyczyć wyłącznie okresu po wytoczeniu powództwa, a nie całego okresu podnajmu.
((2)) Wynik
A ma przeciw C roszczenie z {{pu przepis="art. 230 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 224 § 2 KC"}} za czas po tym, jak C dowiedział się o wytoczeniu powództwa i zajmował lokal należący do A.
----
CategoryKazusyRoszczeniaUzupelniajace
