====Kazus nr 2 z zakresu posiadania====

((1)) Stan faktyczny
Spółka B sp. z o.o. zwarła dnia 1.7.2004 r. ze spółdzielnią mieszkaniową S umowę o wybudowanie budynku mieszkalnego na parceli należącej do S. Ponieważ B nie wykonywała robót w sposób należyty, S rozwiązała dnia 10.4.2005 r. umowę o budowę budynku zawartą z B i dnia 10.5.2005 r. protokolarnie przejęła od niej teren budowy. 20.5.2005 r. S przekazała plac budowy spółce A (sp. z o.o.), która miała dokończyć prace rozpoczęte przez B. W dniu 22.5.2005 r. przedstawiciele spółki A weszli na ogrodzony i dozorowany przez B teren budowy i umieścili na nim własne urządzenia, samochody i pracowników.
B żąda przywrócenia posiadania obiektów i urządzenia placu budowy. 
//Czy B może domagać się od A przywrócenia posiadania placu budowy?//

((1)) Rozwiązanie
A sp. z o.o. przeciwko B sp. z o.o. z {{pu przepis="art. 344 § 1 zd. 1 KC"}} o wydanie placu budowy

	((2)) Posiadanie przez A
	Dla rozwiązania kazusu wystarczy powołanie uzasadnienia wyroku SN z dnia 12.12.1990 r. (I CR 750/90, opubl. w OSNC z 1992 r. Nr 5, poz. 81) in extenso: 
	Dla uzyskania ochrony przewidzianej w {{pu przepis="art. 344 § 1 KC"}} niezbędne jest wykazanie przymiotu posiadacza, tylko bowiem posiadaczowi i rzeczy przysługuje legitymacja czynna w procesie posesoryjnym. Na tle rozpoznawanej sprawy powstaje zatem pytanie zasadnicze, czy powód - generalny wykonawca robót budowlanych na podstawie umowy o roboty budowlane - jest posiadaczem terenu (placu) budowy, którego ochrony żąda.
	W myśl przepisów {{pu przepis="art. 647 KC"}} jednym z podstawowych obowiązków inwestora (zamawiającego) jest przekazanie wykonawcy terenu (placu) budowy. Od chwili przejęcia terenu budowy do czasu oddania obiektu wykonawca jest "gospodarzem na terenie budowy", obowiązanym w szczególności do koordynowania podwykonawców, ochrony mienia i zabezpieczenia przeciwpożarowego, nadzoru nad bezpieczeństwem i higieną pracy oraz ustalania i utrzymania ogólnego porządku. Wykonawca więc zachowuje teren budowy w swoim władaniu, w ramach którego podejmuje różne czynności związane z prowadzeniem robót, zapewnieniem ich prawidłowości oraz bezpieczeństwa i porządku. Celem tych czynności jest osiągnięcie zamierzonego rezultatu - wykonania obiektu i oddania go zamawiającemu wraz z przekazanym uprzednio terenem.
	Na tle powyższych stwierdzeń uzasadniony jest wniosek, że wykonawca włada terenem budowy wyłącznie w interesie kontrahenta umowy, dla którego wznosi obiekt budowlany i podejmuje wszelkie działania związane z osiągnięciem tego efektu. Wykonuje zatem władanie czysto zastępcze, za zamawiającego-inwestora, jest więc dzierżycielem, nie posiadaczem ({{pu przepis="art. 338 KC"}}). 
	Przeciw postawionym wnioskom nie przemawia także regulacja przyjęta w {{pu przepis="art. 652 KC"}}. Przyjęcie odmiennej koncepcji spowodowałoby, iż posiadanie i jego samoistność warunkowane byłoby wyłącznie skutkiem protokolarnego przejęcia terenu budowy, a więc aktem czysto formalnym, praktycznie bez konieczności spełnienia przesłanek wymaganych tradycyjnie przez prawo cywilne od posiadacza samoistnego. Jest to nie do pogodzenia z treścią {{pu przepis="art. 336 KC"}}. 
	Traktowaniu generalnego wykonawcy jako posiadacza samoistnego - przez pryzmat {{pu przepis="art. 652 KC"}} - sprzeciwia się również {{pu przepis="art. 658 KC"}}. Wykonaniu remontu budynku może towarzyszyć protokolarne przejęcie terenu budowy (remontu), a nie powinno być wątpliwości, że przymiotu posiadacza samoistnego wykonawca nie uzyska.
	
	((2)) Wynik
	B sp. z o.o. nie ma roszczenia wobec A sp. z o.o.
----
CategoryKazusyPosiadanie