=====Decyzja środowiskowa ===== ==przesłanki legalnej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia na podstawie {{pu przepis="art. 80 UUdostInformŚrod"}} == ((1)) Uwagi ogólne Prawidłowo wydana decyzja środowiskowa jest przesłanką procesu inwestycyjnego. {{pu przepis="Art. 72 UUdostInformŚrod"}} wymienia (enumeratywnie) decyzje, jakie muszą być poprzedzone uzyskaniem decyzji środowiskowej. Ustawa rozróżnia dwa rodzaje decyzji środowiskowej: - decyzja zwykła - decyzję "uproszczoną", w której odstępuje się od przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko (OOŚ). ((1)) Przesłanki formalne legalnej decyzji środowiskowej ((2)) Właściwość Organy właściwe do wydania decyzji określa {{pu przepis="Art. 75 UUdostInformŚrod"}}. Są nimi - w zależności od inwestycji - regionalny dyrektor ochrony środowiska, Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska, starosta lub dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych. W przypadku inwestycji niewymienionych w katalogu art. 75 ust. 1 pozostaje ogólnie wyrażona kompetencja wójta, burmistrza albo prezydenta miasta. ((2)) Postępowanie Przebieg procedury można przedstawić w sposób następujący: ((3)) Wniosek Postępowanie wszczyna się na wniosek uprawnionego podmiotu, którym jest podmiot planujący podjęcie realizacji przedsięwzięcia {{pu przepis="art. 73 UUdostInformŚrod"}}. Raz uzyskaną decyzję można przenieść na inny podmiot, pod warunkiem, że przyjmie on warunki zawarte w tej decyzji ({{pu przepis="art. 72a UUdostInformŚrod"}}). Treść wniosku określa {{pu przepis="art. 74 UUdostInformŚrod"}}. ((3)) Przeprowadzenie oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko Przed wydaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach organ właściwy do jej wydania zapewnia możliwość udziału społeczeństwa w postępowaniu, w ramach którego przeprowadza ocenę oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko ({{pu przepis="art. 79 ust. 1 UUdostInformŚrod"}}) oraz fakultatywne w przypadku planowanego przedsięwzięcia mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko (por. {{pu przepis="art. 63 UUdostInformŚrod"}}). W tej drugiej sytuacji obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko stwierdza w drodze postanowienia organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. W {{pu przepis="art. 63 ust. 1 UUdostInformŚrod"}} wskazano kryteria środowiskowe, jakimi powinien kierować się organ administracji nakładający obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko. Obowiązek przeprowadzenia OOŚ zachodzi bezwzględnie w przypadkach określonych w {{pu przepis="art. 63 ust. 3 UUdostInformŚrod"}}. >>Zob. Wyrok WSA w Bydgoszczy, z dnia 5 kwietnia 2017 r., [[http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/116153CCC4 II SA/Bd 994/16 (prawomocne)]]>> Natomiast organ właściwy ustala, czy konieczne będzie potrzebne przeprowadzenie OOŚ, biorąc pod uwagę trzy grupy kryteriów: rodzaj i charakterystykę przedsięwzięcia, sytuowanie przedsięwzięcia, z uwzględnieniem możliwego zagrożenia dla środowiska oraz rodzaj, cechy i skalę możliwego oddziaływania rozważanego w odniesieniu do kryteriów wymienionych wcześniej oraz w {{pu przepis="art. 62 ust. 1 pkt 1 UUdostInformŚrod"}}. Kryteria te stanowią pojęcia niedookreślone. Niemniej jednak ich naruszenie może być podstawą uchylenia decyzji, jak w cytowanym wyroku WSA w Bydgoszczy (naruszenie art. 63 ust. 1 uuioś poprzez jego wadliwą wykładnię i niezastosowanie pomimo istnienia w sprawie istotnych przesłanek do przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko dla planowanego przedsięwzięcia mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko). W przypadku analizowanym na konieczność przeprowadzenia OOŚ w zakresie poszczególnych kryteriów: "zagrożenia dla zdrowia ludzi, w tym wynikającego z emisji;" ((3)) Uzgodnienia w trakcie postępowania Zob. {{pu przepis="art. 77 UUdostInformŚrod"}} ((3)) Konsultacje zapewnienie możliwości udziału społeczeństwa w postępowaniu, w ramach którego przeprowadza ocenę oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko - {{pu przepis="art. 79 UUdostInformŚrod"}}. Jednakże zgodnie z art. 79 ust. 1 ustawy postępowanie w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wymaga udziału społeczeństwa tylko wtedy, gdy w jego ramach przeprowadza się ocenę oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko (Wyrok NSA w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2016 r., sygn. II OSK 2037/14). ((3)) Strony postępowania Warunkiem prawidłowo przeprowadzonego postępowania jest udział stron. Gdy strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu, zachodzi podstawa do wznowienia postępowania ({{pu przepis="art. 145 ust. 1 pkt 4 KPA"}}). Ani {{pu akt="UUdostInformŚrod"}} ani ustawa - Prawo ochrony środowiska nie zawierają definicji strony w postępowaniu o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia. Oznacza to, że krąg stron postępowania w sprawach, w których wydawane są decyzje o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia musi być wyznaczany na zasadach ogólnych, tj. w oparciu o {{pu przepis="art. 28 KPA"}} ([[http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/8077AB9F89 wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 maja 2015 r., sygn. IV SA/Wa 2590/14]]). Zgodnie z {{pu przepis="art. 28 KPA"}} stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Wykazanie interesu prawnego w postępowaniu o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach przez podmiot jest możliwe wówczas, gdy zachodzi jedynie **możliwość** spowodowania szkodliwego oddziaływania inwestycji na otoczenie. Wówczas osoby legitymujące się tytułem prawnym do działek położonych na tak wyznaczonym obszarze oddziaływania inwestycji są stroną w postępowaniu w sprawie o wydanie decyzji środowiskowej ([[http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/8077AB9F89 wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 maja 2015 r., sygn. IV SA/Wa 2590/14]]). Zatem wystarczy wylegitymowanie się tytułem prawnym do nieruchomości, na które będzie oddziaływać inwestycja. Ponadto o interesie prawnym w rozumieniu {{pu przepis="art. 28 KPA"}} mówić można wtedy, gdy ma on oparcie w przepisach prawa. W orzecznictwie przyjmuje się, że interes prawny podmiotu przejawia się w tym, że działa on bezpośrednio we własnym imieniu i ma roszczenie o przyznanie uprawnienia lub zwolnienie z obowiązku. Interes prawny właściciela nieruchomości winien pozostawać w bezpośrednim związku ze sprawą administracyjną i rozstrzygnięciem w takiej sprawie. Właściciel szeroko rozumianej nieruchomości sąsiedniej może mieć zatem interes prawny wynikający z art. 140 k.c. uzasadniający uczestniczenie jako strona (art. 28 k.p.a.) w postępowaniach administracyjnych, w wyniku których może zapaść decyzja tak kształtująca stosunki na sąsiedniej nieruchomości (sposób korzystania z niej), iż będzie to miało wpływ na wykonywanie prawa własności przez właściciela sąsiedniej nieruchomości w szczególności jeżeli uwzględni się to, że na działce, której dotyczy postępowanie administracyjne prowadzony jest chów indyków oddziaływający na działki sąsiednią. "Stąd przymiot strony w sprawach o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach mają nie tylko podmioty posiadające tytuł prawny do nieruchomości położonych w bezpośrednim sąsiedztwie zamierzonego przedsięwzięcia, a oprócz tego inne podmioty, jeżeli ich nieruchomości mieszczą się w zasięgu planowanego przedsięwzięcia, przy czym pojęcie oddziaływania musi być rozumiane jako wpływ na środowisko przyrodnicze, jak i na nieruchomości sąsiednie w szerokim znaczeniu sąsiedztwa. W pojęciu tym mieści się zatem rzeczywisty wpływ zarówno na korzystanie z innych nieruchomości, jak i na wartości prawnie chronione np. środowisko. W pojęciu tym mieści się zatem rzeczywisty wpływ zarówno na korzystanie z innych nieruchomości, jak i na wartości prawnie chronione np. środowisko (por. wyrok WSA w Krakowie z dnia 20 marca 2012 r. sygn. akt II SA/Kr 1932/11 - Lex nr 1138582, wyrok WSA w Białymstoku z dnia 13 stycznia 2009 r. sygn. akt II SA/Bk 842/07 - Lex nr 486235, wyrok WSA w Opolu z dnia 25 lutego 2008 r. sygn. akt II SA/Op 578/07 - Lex nr 510776, wyrok NSA z dnia 25 września 2009 r. sygn. akt II OSK 1476/08)." "Dla uznania za stronę wystarczy zatem jedynie sam fakt oddziaływania inwestycji w przestrzeń objętą prawem do nieruchomości, nie musi to więc być oddziaływanie przekraczające ustalone normy. Sam fakt oddziaływania powoduje, że po stronie skarżącego niewątpliwe jest posiadanie interesu prawnego w postępowaniu o wydanie decyzji środowiskowej. Dla uznania za stronę wystarczy jedynie sam fakt oddziaływania inwestycji w przestrzeń objętą prawem do nieruchomości, nie musi to więc być oddziaływanie przekraczające ustalone normy (wyrok WSA w Gdańsku z dnia 6 sierpnia 2014 r., [[http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/8879191E8A II SA/Gd 339/14]])." Normy i ich ewentualne przekroczenia mają znaczenie dla treści decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, a nie dla posiadania przymiotu strony w rozumieniu {{pu przepis="art. 28 KPA"}} (wyrok NSA z 15 maja 2013 r., [[http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/36D7636AFD II OSK 108/12]]; zob. jeszcze uwagi Martyna Robakowska, Dominik Wałkowski,[[http://www.codozasady.pl/kto-jest-strona-postepowania-w-sprawie-wydania-decyzji-srodowiskowej/ www.codozasady.pl z 4.2.2016]]). "Istotą interesu prawnego jest jego związek z konkretną normą prawa materialnego - taką normą, którą można wskazać jako jego podstawę i z której podmiot legitymujący się tym interesem może wywodzić swoje racje. Mieć interes prawny w postępowaniu administracyjnym znaczy więc to samo, co ustalić przepis prawa materialnego, na którego podstawie można skutecznie żądać czynności organu z zamiarem zaspokojenia jakiejś własnej potrzeby albo żądać zaniechania lub ograniczenia czynności organu, sprzecznych z potrzebami danego podmiotu - strony." (wyrok NSA w Warszawie z dnia 9 grudnia 2011 r., [[http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/7779101532 II OSK 1791/10]]). Taką podstawą jest {{pu przepis="art. 140 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 144 KC"}}, dający prawo do niezakłóconego korzystania z nieruchomości (wyrok NSA z 15 maja 2013 r., [[http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/36D7636AFD II OSK 108/12]]). Jednocześnie strona, powołująca się na interes prawny wynikający z przysługującego jej prawa własności, powinna wykazać, w jaki konkretnie sposób planowana inwestycja będzie oddziaływała na jej nieruchomości (wyrok NSA w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2014 r., [[http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/6C9617B39F II OSK 86/13]]). Trzeba przy tam pamiętać, że "sam fakt możliwości oddziaływania planowanej inwestycji na nieruchomość świadczy o interesie prawnym w rozumieniu art. 28 k.p.a., co nie oznacza automatycznie o charakterze rozstrzygnięcia zawartego w decyzji wydanej w postępowaniu. Przymiot strony w postępowaniu daje jedynie podmiotowi możliwość uczestniczenia w postępowaniu i wpływu na kształt rozstrzygnięcia w ramach posiadanego interesu prawnego, który nie powinien być mniej chroniony niż interes prawny inwestora." (wyrok WSA w Białymstoku z dnia 21 lipca 2016 r., [[http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/01ABDB7FE8 II SA/Bk 329/16]]). Ochronę prawa własności w postępowaniu w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań należy rozumieć, jako realizację prawa podmiotowego innych właścicieli nieruchomości znajdujących się w pobliżu planowanej inwestycji, jakim jest możliwość uczestniczenia w postępowaniu administracyjnym w charakterze strony. Należy zauważyć, że zgodnie z {{pu przepis="art. 28 KPA"}} aby być stroną postępowania administracyjnego wystarczy mieć interes prawny (a ten interes wynika z {{pu przepis="art. 140 KC"}}), który to interes w danej chwili wcale nie musi być naruszony, a właściciel nieruchomości nie musi być ograniczany w wykonywaniu prawa własności, aby mieć interes prawny w rozumieniu {{pu przepis="art. 28 KPA"}}. Taką więc normę może stanowić przepis {{pu przepis="art. 140 KC"}} i nie ma znaczenia, czy emisje na poziomie usytuowania działki skarżącej Spółki będą miały oddziaływanie normatywne, czy ponadnormatywne. Wystarczającą okolicznością dla przyznania statusu strony postępowania będzie stwierdzenie, że działka nr [...] znajduje się w zasięgu oddziaływania inwestycji. Zdaniem Sądu za takim rozumieniem pojęcia strony przemawiają poglądy wyrażone w orzecznictwie sądowym oraz postanowienia Dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne ( 2011/92/EU), gdzie w art. 10a mówi się o zapewnieniu dostępu do procedur przed organem i sądem społeczeństwu "mającemu wystarczający interes". (wyrok NSA z 16.8.2012, [[http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/C8BE131770 II OSK 832/11]]). Ten sam sąd stwierdził, że "aby być stroną w postępowaniu administracyjnym wystarczy, że postępowanie dotyczy interesu prawnego danego podmiotu, nie musi być nawet naruszony ten interes, tak jak to przyjmuje autor skargi kasacyjnej w odniesieniu do art. 140 KC". Dalej także przypomniał, że "pogląd, że interes prawny, o którym mowa w art. 28 k.p.a. może wynikać nie tylko z materialnego prawa administracyjnego, ale i z innych gałęzi prawa w tym również z prawa cywilnego, nie jest odosobniony, co znajduje swoje odzwierciedlenie w orzecznictwie i doktrynie. Nie jest więc niczym nadzwyczajnym odwoływanie się w tym zakresie do art. 140 KC" Na etapie ubiegania się inwestora o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, rzeczywisty obszar oddziaływania planowanej inwestycji jest nieznany, bowiem wynika jedynie z założeń i obliczeń teoretycznych przedstawianych w raporcie oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Sprawdzianem tego będą dopiero wyniki pomiarów dokonane po uruchomieniu zakładu. Tym samym, zdaniem autora skargi kasacyjnej (s. 6) "nie można jednoznacznie określić, czy ewentualne oddziaływanie będzie ograniczało [...] X w wykonywaniu prawa własności. Tym samym, na obecnym etapie, nie można skonkretyzować interesu prawnego [...] X" (...) Ochronę prawa własności należy odmiennie rozumieć na gruncie prawa cywilnego i na gruncie prawa administracyjnego. W niniejszej sprawie chodzi jedynie o realizację prawa podmiotowego innych właścicieli nieruchomości znajdujących się w pobliżu planowanej inwestycji, jakim jest możliwość uczestniczenia w postępowaniu administracyjnym w charakterze strony. Należy zauważyć, że zgodnie z {{pu przepis="art. 28 KPA"}} aby być stroną postępowania administracyjnego wystarczy mieć interes prawny (a ten interes wynika z {{pu przepis="art. 140 KC"}}), który to interes w danej chwili wcale nie musi być naruszony" Sąd przypomniał, że "Raport oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko jakkolwiek jest ważnym elementem materiału dowodowego w sprawie, jednak ustalenia jego nie są niepodważalne i powinny podlegać weryfikacji w postępowaniu administracyjnym, tym bardziej że jest to dokument sporządzony na zalecenie inwestora przez osoby, które w świetle przepisów k.p.a. i przepisów ustawy z dnia 3 października 2008 r. u.u.i.o.ś. nie mają statusu biegłych czy ekspertów. Oczywiście w interesie inwestora nie leży, aby ustalenia zawarte w raporcie były przez kogokolwiek podważane i weryfikowane w postępowaniu w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, jednak tego wymagają zasady demokratycznego państwa prawnego (art. 2 Konstytucji RP), aby w postępowaniu tym oprócz inwestora uczestniczyły wszystkie podmioty mające interes prawny (art. 6, 7, 8, 9, 10 § 1 k.p.a.). To czy dana nieruchomość znajduje się w obszarze oddziaływania inwestycji, nie może wynikać z jednostronnych, arbitralnych ustaleń organu (...)." Natomiast nie ma potrzeby stosowania {{pu przepis="art. 144 KC"}}, (...) gdyż brzmienie tego przepisu nie może mieć wpływu na rozumienie {{pu przepis="art. 28 KPA"}}. Nie można również ograniczać zakresu inwestycji: "Uwzględniając zatem specyfikę inwestycji, krąg stron postępowania w niniejszej sprawie winien być wyznaczony w oparciu o jej środowiskowy i technologiczny charakter, a nadto inne czynniki, które wpływać mogą na zakres przestrzenny oddziaływania, w szczególności oddziaływania szkodliwego bądź uciążliwego. Nie chodzi przy tym o wykazanie istnienia szkodliwego oddziaływania inwestycji na teren nieruchomości osoby trzeciej, lecz o możliwość spowodowania takiego oddziaływania inwestycji na teren otaczający działkę inwestora w związku z zamiarem realizacji inwestycji. " (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 lipca 2015 r., II OSK 3020/13). ((3)) Udział organizacji ekologicznych Regulacje dotyczące udziału są w {{pu przepis="art. 44 UUdostInformŚrod"}} W postępowaniu **wymagającym udziału społeczeństwa**, jeżeli jest to uzasadnione celami statutowymi tej organizacji, także w przypadku, gdy nie brała ona udziału w określonym postępowaniu wymagającym udziału społeczeństwa prowadzonym przez organ pierwszej instancji, organizacji ekologicznej (zob. {{pu przepis="art. 3 ust. 1 pkt 10 UUdostInformŚrod"}}) służy prawo wniesienia odwołania od decyzji ; wniesienie odwołania jest równoznaczne ze zgłoszeniem chęci uczestniczenia w takim postępowaniu. W postępowaniu odwoławczym organizacja uczestniczy na prawach strony. W postępowaniu, **w których stwierdzono brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko**, organizacja ekologiczna może uzyskać prawa strony o ile wcześniej wystąpi z wnioskiem o wszczęcie takiego postępowania lub o dopuszczenie do udziału w postępowaniu w trybie art. 31 § 1 KPA, a organ administracji wyda w tym zakresie pozytywne postanowienie. Odmowa wszczęcia postępowania na wniosek organizacji społecznej lub odmowa dopuszczenia jej do udziału w postępowaniu podlega kontroli instancyjnej i sądowej, jednak stowarzyszenie nie występowało w przedmiotowej sprawie z wnioskiem o dopuszczenie do udziału w postępowaniu przed wydaniem decyzji przez organ pierwszej instancji (wyrok WSA w Warszawie, [[http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/8429606831 IV SA/Wa 2909/13]]). ((2)) Treść decyzji Zob. {{pu przepis="art. 82 UUdostInformŚrod"}} Uzasadnienie - {{pu przepis="art. 85 UUdostInformŚrod"}} Wydanie przez organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach postanowienia, którego treścią może być: twierdzenie obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko z jednoczesnym określeniem zakresu raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko albo niestwierdzenie potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Przepis ten ma charakter formalnoprawny (Niewątpliwie przepisy art. 84 i 85 oraz art. 63 ust. 1 ustawy z 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko regulując kwestie elementów decyzji i sposobu podawania jej do publicznej wiadomości są przepisami postępowania, a zwłaszcza nie określają materialnoprawnej podstawy decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Okoliczność, że określony przepis został zamieszczony w ustawie materialnego prawa administracyjnego nie oznacza automatycznie, że ma on charakter przepisu zawierającego normę materialnoprawną, tj. normę określającą przesłanki kształtowania sytuacji prawnej adresatów działań administracji i podlegającą konkretyzacji i indywidualizacji w drodze aktu administracyjnego. Wyrok NSA w Warszawie, z dnia 7 listopada 2014 r. II OSK 989/13) ((2)) Publikacja decyzji Decyzja środowiskowa powinna być doręczona stronom na zasadach ogólnych. Ponadto z {{pu przepis="art. 72 ust. 6 UUdostInformŚrod"}} wynika, że organ właściwy do wydania decyzji, o których mowa w art. 72 ust. 1, dotyczących przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, podaje do publicznej wiadomości informacje o wydanej decyzji i o możliwościach zapoznania się z jej treścią oraz z dokumentacją sprawy. Definicja "podania do publicznej wiadomości", zamieszczona w {{pu przepis="art. 3 ust. 1 pkt 11 UUdostInformŚrod"}} wskazuje, że chodzi o zamieszczenie informacji o wydanej decyzji środowiskowej na stronie Biuletynu Informacji Publicznej organu właściwego w sprawie, w sposób zwyczajowo przyjęty, w siedzibie organu właściwego w sprawie, ogłoszenie informacji przez obwieszczenie w sposób zwyczajowo przyjęty w miejscu planowanego przedsięwzięcia, a w przypadku projektu dokumentu wymagającego udziału społeczeństwa - w prasie o odpowiednim do rodzaju dokumentu zasięgu oraz w przypadku gdy siedziba organu właściwego w sprawie mieści się na terenie innej gminy niż gmina właściwa miejscowo ze względu na przedmiot postępowania - także przez ogłoszenie w prasie lub w sposób zwyczajowo przyjęty w miejscowości lub miejscowościach właściwych ze względu na przedmiot postępowania. Koreluje z tym obowiązek określony w {{pu przepis="art. 21 ust. 2 pkt 9 UUdostInformŚrod"}}. Wynika stamtąd, że w publicznie dostępnych wykazach zamieszcza się dane (...) o wnioskach o wydanie decyzji i **o decyzjach o środowiskowych uwarunkowaniach**. Poza tym w przypadku gdy nie została przeprowadzona ocena oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko - informacje o uwarunkowaniach, o których mowa w art. 63 ust. 1, uwzględnionych przy stwierdzaniu braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko ({{pu przepis="art. 85 ust. 2 pkt 2 UUdostInformŚrod"}} oraz {{pu przepis="art. 85 ust. 3 zd. 2 UUdostInformŚrod"}}). Obowiązek publikacji konkretyzuje również {{pu przepis="art. 33 UUdostInformŚrod"}}. Dotyczy on jednak wydania i zmiany decyzji **wymagających udziału społeczeństwa**. Postępowaniem wymagającym udziału społeczeństwa jest ({{pu przepis="art. 79 UUdostInformŚrod"}}) jest postępowanie o wydanie decyzji środowiskowej, w którym przeprowadza się - obligatoryjnie lub fakultatywnie - ocenę oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko (OOŚ). Z kolei przeprowadzanie OOŚ jest obligatoryjne w sytuacjach wymienionych w {{pu przepis="art. 59 UUdostInformŚrod"}}. ((1)) Przesłanki merytoryczne dla uzyskania decyzji środowiskowej Decyzja jest zasadna, gdy dotyczy 1) przedsięwzięć mogących **zawsze** znacząco oddziaływać na środowisko albo 1) przedsięwzięć mogących **potencjalnie** znacząco oddziaływać na środowisko ({{pu przepis="art. 71 UUdostInformŚrod"}}, Przesłanki umożliwiające wydanie decyzji o odmowie ustalenia środowiskowych uwarunkowań, zamieszczone zostały w art. 81 ustawy i mogą polegać wyłącznie na: 1) braku zgody wnioskodawcy na realizację przedsięwzięcia w innym wariancie proponowanym przez wnioskodawcę, w sytuacji, gdy organ skorzysta z możliwości określonej w art. 81 ust. 1 ustawy, 1) wykazaniu znaczącego negatywnego oddziaływania na obszar Natura 2000 przy jednoczesnym braku spełnienia przesłanek z art. 34 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (art. 81 ust. 2 ustawy), 1) wykazaniu, że przedsięwzięcie może spowodować nieosiągnięcie celów środowiskowych zawartych w planie gospodarowania wodami na obszarze dorzecza, przy jednoczesnym braku spełnienia przesłanek z art. 38j ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (art. 81 ust. 3 ustawy), 1) niezgodności lokalizacji przedsięwzięcia z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (art. 80 ust. 2 ustawy), 1) odmowie uzgodnienia warunków realizacji przedsięwzięcia przez organ współdziałający (art. 80 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 77 ust. 1 ustawy). Jeśli więc żadna z wymienionych wyżej okoliczności nie zachodzi, organ jest obowiązany do określenia środowiskowych uwarunkowań ([[http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/500246C60E wyrok WSA w Kielcach, II SA/Ke 23/15]]). Natomiast sprzeciw mieszkańców nie ma znaczenia: wyrok NSA z dnia 25 marca 2015 r. „odmowa wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia może nastąpić jedynie w prawem przewidzianych okolicznościach, natomiast sam sprzeciw okolicznych mieszkańców nie może decydować o odmowie wydania takiej decyzji. Stanowisko zawarte w decyzji organu I instancji, że zgoda i akceptacja okolicznych mieszkańców dla realizacji inwestycji, która może negatywnie wpłynąć na jakość życia ludzi jest warunkiem wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla takiego przedsięwzięcia, nie znajduje oparcia w przepisach prawa”. Wyroku WSA w Kielcach z dnia 28 maja 2015 r. „(…) sprzeciw mieszkańców gminy nie może stanowić podstawy do wydania negatywnej decyzji w sprawie środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia”. Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 grudnia 2013 r. „Niewątpliwie uwagi i wnioski składane w związku z udziałem społeczeństwa są istotnym elementem postępowania zmierzającego do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i powinny być wzięte pod uwagę, ale nie mogą one stanowić jedynej przyczyny wydania decyzji odmownej." Wyrok WSA w Łodzi z dnia 18 stycznia 2012r. (sygn. akt II SA/Łd 886/12): sam sprzeciw społeczeństwa nie może stanowić podstawy odmowy środowiskowej zgody na realizację inwestycji”. Wskazać należy, że orzecznictwo w tym względzie jest jednolite. Cytat za [[http://ziemskibiznes.pl/blog/proces-inwestycyjny/sprzeciw-mieszkancow-a-odmowa-wydania-decyzji-o-srodowiskowych-uwarunkowaniach.html Ziemski]] ----- ((1)) Inne orzeczenia [[http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/8BFCDF7C89 dot. kwestionowania raportu OOS]] ----- CategoryOchronaSrodowiska CategoryOpiniePrawne CategoryOchronaWlasnosci CategoryPrawoBudowlane