Wiki source for Art207KC
====Komentarz do art. 207 KC====
==wzajemne rozliczenia między współwłaścicielami==
{{pu przepis="art. 207 KC" mode="view"}}
((1)) UWAGI OGÓLNE
((1)) Wyjaśnienia
Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26.3.2009 r., I CNP 121/08 (LEX nr 738072):
Przez pożytki w przepisie tym rozumie się zarówno pożytki naturalne (art. 53 § 1 k.c.), jak i, pobierane jako dochody z rzeczy na podstawie nawiązanego z osobami trzecimi stosunku prawnego, pożytki cywilne (art. 53 § 2 k.c.), tj. w szczególności czynsze najmu i dzierżawy, a do innych przychodów zalicza się wszelkie niestanowiące pożytków naturalnych przychody osiągane z gospodarowania rzeczą (np. materiały z rozbiórki budynku).
Pojęcie wydatków użyte w art. 207 k.c. jest w orzecznictwie rozumiane szeroko. Przyjmuje się, że w pojęciu tym mieszą się także nakłady, nie tylko konieczne, ale i inwestycyjne, prowadzące do zwiększenia wartości rzeczy wspólnej (por. orzeczenia Sądu Najwyższego: z dnia 19 grudnia 1973 r., III CZP 78/73, OSNC 1974, nr 10, poz. 165, z dnia 5 grudnia 1997 r., I CKN 558/97, OSNC 1998, nr 7-8, poz. 112, z dnia 18 marca 1999 r., I CKN 928/97, Biul. SN 1999, nr 7, s. 5, z dnia 10 maja 2006 r., III CZP 11/06, OSNC 2007, nr 3 poz. 38).
Co do charakteru prawnego roszczenia o zwrot wydatków i ciężarów, a więc i, uznawanych za wydatki, nakładów na rzecz wspólną, w judykaturze zarysowała się kontrowersja.
W wyrokach z dnia 18 marca 1999 r., I CKN 928/97 (Biul. SN 1999, nr 7, s. 5), i z dnia 25 lipca 2003 r., V CK 141/02 (LEX 157318), Sąd Najwyższy przyjął, że roszczenia te mają charakter obligacji realnej, tj. przysługują wobec każdoczesnego współwłaściciela; odpowiadające im obowiązki przechodzą zatem na nabywców udziałów.
W orzeczeniach natomiast: z dnia 19 grudnia 1973 r., III CZP 78/73, z dnia 5 grudnia 1997 r., I CKN 558/97 (OSNC 1998, nr 7-8, poz. 112), z dnia 10 maja 2006 r., III CZP 11/06, i z dnia 21 lutego 2008 r., III CZP 144/07 (OSNC 2009, nr 2, poz. 22), Sąd Najwyższy opowiedział się za obligacyjnym charakterem omawianych roszczeń; konsekwencją takiego ujęcia tych roszczeń jest to, że odpowiadające im obowiązki przechodzą na nabywców udziałów tylko wtedy, gdy zostają przez nich przejęte. Jak widać, ten ostatni pogląd przeważą obecnie w orzecznictwie.
----
CategoryKomentarzKC
==wzajemne rozliczenia między współwłaścicielami==
{{pu przepis="art. 207 KC" mode="view"}}
((1)) UWAGI OGÓLNE
((1)) Wyjaśnienia
Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26.3.2009 r., I CNP 121/08 (LEX nr 738072):
Przez pożytki w przepisie tym rozumie się zarówno pożytki naturalne (art. 53 § 1 k.c.), jak i, pobierane jako dochody z rzeczy na podstawie nawiązanego z osobami trzecimi stosunku prawnego, pożytki cywilne (art. 53 § 2 k.c.), tj. w szczególności czynsze najmu i dzierżawy, a do innych przychodów zalicza się wszelkie niestanowiące pożytków naturalnych przychody osiągane z gospodarowania rzeczą (np. materiały z rozbiórki budynku).
Pojęcie wydatków użyte w art. 207 k.c. jest w orzecznictwie rozumiane szeroko. Przyjmuje się, że w pojęciu tym mieszą się także nakłady, nie tylko konieczne, ale i inwestycyjne, prowadzące do zwiększenia wartości rzeczy wspólnej (por. orzeczenia Sądu Najwyższego: z dnia 19 grudnia 1973 r., III CZP 78/73, OSNC 1974, nr 10, poz. 165, z dnia 5 grudnia 1997 r., I CKN 558/97, OSNC 1998, nr 7-8, poz. 112, z dnia 18 marca 1999 r., I CKN 928/97, Biul. SN 1999, nr 7, s. 5, z dnia 10 maja 2006 r., III CZP 11/06, OSNC 2007, nr 3 poz. 38).
Co do charakteru prawnego roszczenia o zwrot wydatków i ciężarów, a więc i, uznawanych za wydatki, nakładów na rzecz wspólną, w judykaturze zarysowała się kontrowersja.
W wyrokach z dnia 18 marca 1999 r., I CKN 928/97 (Biul. SN 1999, nr 7, s. 5), i z dnia 25 lipca 2003 r., V CK 141/02 (LEX 157318), Sąd Najwyższy przyjął, że roszczenia te mają charakter obligacji realnej, tj. przysługują wobec każdoczesnego współwłaściciela; odpowiadające im obowiązki przechodzą zatem na nabywców udziałów.
W orzeczeniach natomiast: z dnia 19 grudnia 1973 r., III CZP 78/73, z dnia 5 grudnia 1997 r., I CKN 558/97 (OSNC 1998, nr 7-8, poz. 112), z dnia 10 maja 2006 r., III CZP 11/06, i z dnia 21 lutego 2008 r., III CZP 144/07 (OSNC 2009, nr 2, poz. 22), Sąd Najwyższy opowiedział się za obligacyjnym charakterem omawianych roszczeń; konsekwencją takiego ujęcia tych roszczeń jest to, że odpowiadające im obowiązki przechodzą na nabywców udziałów tylko wtedy, gdy zostają przez nich przejęte. Jak widać, ten ostatni pogląd przeważą obecnie w orzecznictwie.
----
CategoryKomentarzKC
