===== Arbeitslosengeld bei Arbeitsunfähigkeit - Nahtlosigkeits-Arbeitslosengeld =====
==zasiłek dla bezrobotnych, którzy utracili zdolność do pracy ==

((1)) Uwagi ogólne 
Omawiany tutaj zasiłek przysługuje osobom, które nie odzyskały zdolności do pracy w czasie choroby. 
Podstawą prawną jest [[https://www.gesetze-im-internet.de/sgb_3/__145.html § 145 SGB III]].

((1)) Przesłanki uzyskania zasiłku (Nahtlosigkeits-Arbeitslosengeld)
Uzyskanie tego zasiłku jest uzależnione od następujących przesłanek:
	1) niezdolność do pracy,
	1) bezrobocie albo niemożność wykonywania pracy na skutek niezdolności przez okres co najmniej 6 miesięcy,
	1) upływ okresów niezbędnych do uzyskania świadczenia,
	1) zgłoszenie wniosku do ubezpieczenia rentowego z uwagi na zmniejszenie dochodów albo na rehabilitację zawodową,
	1) miejsce zamieszkania w Niemczech.

	((2)) Niezdolność do pracy
	Ta przesłanka jest spełniona nie tylko wówczas, gdy zachodzi całkowita niezdolność do pracy, ale także gdy prognozuj się, że pracownik będzie przez najbliższe 6 miesięcy niezdolny do wykonywania pracy przez dłużej niż 15 godzin w tygodniu (3h/dzień).
	
	((2)) Miejsce zamieszkania w Niemczech
	>>Die Vorschriften des SGB III gelten nur für Personen, die ihren Wohnsitz oder gewöhnlichen Aufenthalt im Inland haben (zasada terytorialności - Territorialitätsprinzip, por. [[https://www.gesetze-im-internet.de/sgb_1/__30.html § 30 Abs. 1 SGB I]]; [[https://www.gesetze-im-internet.de/sgb_4/__3.html § 3 SGB IV]]. >> W zasadzie tylko osoby mające miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu w Niemczech mają prawo do uzyskania zasiłków. 
	
	Przepisy kolizyjne UE (rozp. 883/2004) dotyczące świadczeń w razie choroby (art. 17 i nast. rozp. 883/2004) odnoszą się wyłącznie do świadczeń rzeczowych. Tymczasem zasiłek, o którym jest tu mowa, ma charakter świadczenia pieniężnego w rozumieniu orzeczenia TSUE w sprawie C-160/96 (Molenaar), Zb. orz. 1998, I-843, nb. 31. Zasiłek ma bowiem na celu zastąpienie utraty wynagrodzenia (//"Geldleistungen" [sind] im wesentlichen die Leistungen deckt, die dazu bestimmt sind, den Verdienstausfall des kranken Arbeitnehmers auszugleichen//"). Stąd nie jest możliwe zastosowanie tych reguł kolizyjnych do zasiłku Nahtlosigkeits-Arbeitslosengeld.
	
	>>Art. 65 rozp. 883/2004
	1.  Bezrobotny częściowo lub w pewnych odstępach czasu, który, w okresie swojego ostatniego zatrudnienia lub pracy na własny rachunek miał miejsce zamieszkania w innym Państwie Członkowskim niż właściwe Państwo Członkowskie, pozostaje w dyspozycji urzędów zatrudnienia właściwego Państwa Członkowskiego. Korzysta on ze świadczeń zgodnie z ustawodawstwem właściwego Państwa Członkowskiego, tak jak gdyby zamieszkiwał na terytorium tego państwa. Świadczenia te udzielane są przez instytucję właściwego Państwa Członkowskiego.>> Art. 65 rozp. 883/2004 pozwala na pobieranie świadczeń przez osoby bezrobotne nawet zamieszkałe za granicą, o ile mamy do czynienia z bezrobociem częściowym lub w pewnych odstępach czasu. Określenie rodzaju bezrobocia (częściowe lub całkowite) zależy od stwierdzenia utrzymywania lub braku jakiegokolwiek umownego stosunku pracy między stronami, a nie od długości okresu ewentualnego czasowego zawieszenia wykonywania pracy przez pracownika (DECYZJA NR U3 z dnia 12 czerwca 2009 r. w sprawie zakresu pojęcia „bezrobocie częściowe” mającego zastosowanie do osób bezrobotnych, o których mowa w art. 65 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004, [[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=uriserv:OJ.C_.2010.106.01.0045.01.POL&toc=OJ:C:2010:106:TOC Dz.U. C 106 z 24.4.2010, str. 45-46]]). 
	Sytuacja uprawniająca do zasiłku Nahtlosigkeits-Arbeitslosengeld polega z kolei na częściowym albo tylko czasowym bezrobociu. Stosunek pracy nadal bowiem istnieje, a tylko praca nie może być wykonywana z uwagi na brak zdolności do pracy (przez więcej niż 15 h w tygodniu -  [[https://www.gesetze-im-internet.de/sgb_3/__145.html § 145 ust. 1 SGB III]].). Wydaje się zatem, że mamy do czynienia z przypadkiem częściowego bezrobocia w rozumieniu art. 65 ust. 1 rozp. 883/2004. W decyzji stwierdzono bowiem, że pracownika, który pozostaje zatrudniony przez przedsiębiorstwo w państwie członkowskim innym, niż państwo na terytorium którego zamieszkuje, i wykonywanie pracy przez którego zostaje zawieszone, przy czym w każdej chwili może on powrócić na swoje stanowisko pracy, uważa się za częściowo bezrobotnego, a odpowiednie świadczenia są udzielane przez instytucję właściwą państwa członkowskiego miejsca zatrudnienia, zgodnie z art. 65 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=uriserv:OJ.C_.2010.106.01.0045.01.POL&toc=OJ:C:2010:106:TOC pkt 3 decyzji U3]]).
	Zatem, powołując się na art. 65 ust. 1 rozporządzenia, obywatel polski, zamieszkały w Polsce ale pracujący dotychczas w Niemczech (zwłaszcza pracownik przygraniczny), może uzyskać świadczenie z tytułu niezdolności do pracy z niemieckiego urzędu pracy, tak jak gdyby mieszkał w Niemczech.
>> Zob. jeszcze wyrok TSUE  z dnia 11 września 2008 r. w sprawie C‑228/07 [Petersen], [[http://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=67992&pageIndex=0&doclang=pl&mode=req&dir=&occ=first&part=1&cid=345190 ECLI:EU:C:2008:494]]>>

((1)) Procedura uzyskania świadczenia
(...)

((1)) Wysokość zasiłku i okres pobierania zasiłku
(...)

-----
CategoryHKP CategoryPrawoSocjalneNiemieckie CategoryGrenzgaenger